دست در   زلف پریرویان  خوش است 

رقص در پای سمن بویان خوش است  

باده  در دست/  یار در بر / دست  در  زلف دو تا

با  چنین  یاری   براندازان اهریمن  خوش است

 تاحضورت هست/ هستم  هست کن .  

جامه  را  تاوان کام  مست کن

باده  در دستان ساغر فصد کن  

با  نگار  روزه داران  قصد کن

در مقام  ابتلا یت همچو مجنون تافتم  

 یعنی هر شب  پیله ام  بر تاختم

هرچه  غیر توست  من  در باختم 

 طفل بی   پروانه  ام را  یافتم

با فرامینت  کدامین  خواستم؟

دولتی از تارو پودت  بافتم

حلقه ای در گوش و  درگه  ساختم.

 با کدامین  شهسوارت  باختم ؟

با بساط عشق  تو من ساختم

 عاقبت دل بر  پری کی   باختم ؟

ای  پریرویان  ایجاد هبوط

من چگونه  با  کدامین  ساختم ؟

بیش از این  اندیشه ام  را  ناب کن

این شب   تاریک  را پر  خواب کن

دست من در دست خوبان  سار کن  

پیچش  زلف مرا  تیمار  کن .

 ای خدا  عشق مرا  پایان  مکن

سوختم   سوز مرا درمان مکن

این چنین  درمانده ام  درمان  مکن

وین  سر شوریده   را سامان  مکن

 بی  گداز  عشق تو  من نیستم

تا خداوندت   نباشد  نیستم

تارو پودم از  حریر  لطف  توست

در حریم اقتدارت  تا نخواهی نیستم   

 در  مقام   عشق تو  تدبیر چیست

در ازل  جز  نام تو تقدیر نیست

 این همه  نقش خرامین کار کیست ؟

آهوی  جان  و خرد  رامین  کیست ؟

 بیش از این افسانه ها را  هیچ نیست

در اساطیر زمین  مسطور کیست؟

 هست  عشق تو  / دیگر  هیچ  نیست .

این تو و  زنجیر تو / تدبیر نیست